Një laluci dhe një labi u duhej të kalonin
një urë lëkundëse midis dy thepash mali. Poshtë ishte greminë.
Labi që ishte më trimi, kaloi i pari dhe mbërriti në krahun tjetër. Laluci nuk po guxonte të kalonte urën që tundej tërë kohës. Labi i thotë:
- Po eja more!
Laluci përgjigjet:
- Jo, se të mirren mendtë!
- Po mua pse s´mu morën mendtë kur kalova? -
thotë labi. - Po
ku ke mend ti mor derëzi! – përgjigjet laluci.